nafi

[Arab]

1. penolakan, penyangkalan;

2. tidak mahu (mengaku, menurut, dan lain-lain), ingkar;

menafikan tidak mengakui (menerima dan lain-lain), menidakkan, menyangkal:
beliau ~ ia telah menelefon bapa mentuanya;
tidak ada orang yang berani ~ pendapatnya itu;
tidak ~ mengakui, menerima (kebenaran, kenyataan, kewujudan, dan sebagainya sesuatu);

penafian perihal (perbuatan dan sebagainya) menafikan, penyangkalan:
misalnya, imbuhan awalan Inggeris a-, in-, im-, un-, ab-, an-, ir-, dis-, non, semuanya membawa fungsi yang sama iaitu ~.