buncah

[Minangkabau] gelisah, rusuh hati, bingung, kacau;

membuncah
1. menimbulkan kegelisahan (rusuh dan lain-lain):
perkara itu ~ dalam ingatannya;

2. = membuncahkan menggelisahkan, merusuhkan (hati, fikiran, dan lain-lain):
hal yang ~ hati.