kudian

[Minangkabau] kemudian, (ter)akhir, belakang:
mereka yang datang ~ tidak mendapat tempat;

mengudian berjalan (menyertai) di belakang, ikut (turut) di belakang:
dia tak pernah datang bersama mereka melainkan ~ saja;

mengudiankan
1. mengemudiankan, membelakangkan, meletakkan di belakang:
orang yang datang lambat dikudiankan;

2. menangguhkan (menunda) pekerjaan;

terkudian terkemudian, yang di belakang sekali, yang terakhir.